سیمای زنان ایرانی در شبکه‌های تلویزیونی امریکا با تمرکز بر پوشش زنان در مستندهای شبکه‌های تلویزیونی لینک‌تی‌وی، نشنال جئوگرافیک، پی‌بی‌اس

در دهه اخیر، برنامه‌های زیادی از شبکه‌های مختلف تلویزیونی امریکا پخش شده‌ که تأثیر قابل توجهی بر افکار عمومی این کشور و جهان، در خصوص ایرانیان و بویژه زنان ایرانی داشته است. این مقاله تلاش دارد با مطالعه 3 مستند تلویزیونی مشهور ساخته شده برای تلویزیون‌های امریکا درباره ایران: «جهانی بینابین»، «به مادرم نگویید که در ایران هستم» و «ایرانِ ریک استیوز»؛ به این سؤال پاسخ دهد که تصویرپردازی از زن ایرانی در این مستندهای تلویزیونی چگونه است؟ بدین منظور با رویکردی تفسیری، از روش تحلیل محتوای کیفی (نشانه‌شناختی) برای تحلیل 3 مستند انتخاب شده، استفاده شده است. تحلیل مستندهای برگزیده نشان می‌دهد که زن ایرانی در این مستندها، در دو تصویر کلی بازنمایی شده است: تصویر اول، حاصل مستندهایی است که به بازتولید کلیشه‌‌های شرق‌شناسانه رسانه‌ای در خصوص ایران پرداخته و فضایی مطلقاً سیاه از وضع زن ایرانی تولید کرده‌ا‌ند که برخی از مختصات آن عبارت‌اند از: زندگی در فضای سیاه اجتماعی، فرودستی مطلق، تقابل سیاست‌ و رویکردهای رسمی کشور با آزادی و استقلال و حیات خودمختار زن ایرانی و ... . تصویر دوم از زن ایرانی در این مستندها، تاحدودی از سیاه‌نمایی افراطی فاصله گرفته و برخی تصاویر خاکستری نیز از زن ایرانی ارائه شده است.